کودکان در عملیات نظامی، تجربه کودک در خانواده نظامی

نویسندگان:  Anita Chandra, Sandraluz Lara-Cinisomo, Lisa H. Jaycox, Terri Tanielian, Rachel M.Burns, Teague Ruder and Bing Han

چاپ شده در مجله Pediatrics  2010;125;16; originally published online December 7, 2009

ترجمه: دکتر علی شیخ الاسلامی

آنچه در این مورد مشخص شده است: ماموریت یک دوره انتقال و استرس بالقوه برای خانواده نظامی است، با این حال درک محدودی از تجارب کودکان در خانواده نظامی وجود دارد. بعلاوه اطلاعات در زمینه برداشتی که ایشان از خوب بودن بطور کلی دارند محدود است.

چیزی که این مطالعه به دست می دهد: ما چگونگی مدیریت کودکان خانواده  های نظامی را در حوزه های اجتماعی، هیجانی و مسائل آموزشی مورد بررسی قرار دادیم. بعلاوه ما بصورت خاص این موضوع را از دید کودک و مراقب وی مورد بررسی قرار دادیم.

چکیده:

هدف: اگر چه مطالعات برای بررسی تاثیر جنگ اخیر بر احساس خوب بودن کودکان آغاز شده است اما هیچ یک نحوه مدیریت کودک در مسائل اجتماعی، هیجانی و آموزشی خویش را مورد بررسی قرار نمی دهند. در این مطالعه ما سلامت و احساس خوب بودن یک کودک خانواده نظامی را از روی دورنمایی که در مورد کودک و والدین غیر نظامی وجود دارد مورد بررسی قرار دادیم. همچنین ما اثرات ماموریت نظامی و تفاوتهای ناشی از طول مدت و عضویت در گروههای مختلف نظامی را بر کودک مورد بررسی قرار دادیم.

شرکت کنندگان و روشها: اطلاعات از طریق مصاحبه تلفنی با کمک  کامپیوتر با کودکان نظامی 11 تا 17 ساله و مراقبان غیر نظامی ایشان به تعداد 1507 نفر برای ارزیابی احساس خوب بودن و مشکلات مرتبط با ماموریت نظامی جمع اوری شد.

آنالیز رگرسیون چند متغیره برای ارزیابی ارتباط بین ویزگیهای خانواده، تاریخچه ماموریت نظامی و نتایج به دست امده از بررسی کودکان مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج: پس از کنترل ویژگیهای خانوادگی و مرتبط با خدمت نظامی فرد، کودکان در این مطالعه مشکلات هیجانی بیشتری در مقایسه با نمونه کشوری داشتند. کودکان سنین بالاتر و دختران در تمام سنین بطور معنی داری مشکلات بیشتری در مدرسه یا خانواده و ارتباط  با همتایان به خاطر ماموریت نظامی والدین داشتند.(p<0.01) طول مدت ماموریت نظامی والدین و سلامت روان پایین تر مراقبان غیر نظامی ارتباط معنی داری با بیشتر بودن مشکلات کودکان هم در زمان ماموریت نظامی والدین و هم در بازگشت ایشان از ماموریت داشت. (p<0.01) ویزگیهای خانوادگی ( برای مثال زندگی در خانه های سازمانی) نیز با مشکلات بیشتری همراه بود.

نتیجه گیری: خانواده هایی که تجربه ماههای طولانی تری از ماموریت نظامی والدین را دارند ممکن است از حمایتهای هدفمند برای مقابله با عوامل استرس زا که در طول این مدت پدیدار می شود، سود ببرند. همچنین خانواده هایی که از مراقبان غیر نظامی دارای سلامت روان پایین تر استفاده می کنند از برنامه های حمایتی مراقبان و کودکان بهره بیشتری می برند.